Dag 5, maandag 4 mei

Ik ben er vroeg bij deze ochtend, op naar het ontbijt dus. Ah .... 3 hotdogs met mosterd, een glas appelsap en een kopje thee. Ok, daar doen we het mee vandaag. Tassen inpakken en de stalen ros bestijgen. Ik krijg meteen een kuitenbijter voor de kiezen. De hotdogs komen weer naar boven van het harde werken. Herkauwen maar. Naar de zoveelste heuvel vraag ik me nu toch echt af of dit leuk is. Waarom moet het altijd ingewikkeld en met hard werken. Vier weken aan de Spaanse Costa is toch ook mooi. Terwijl ik dat denk zoef ik hard naar beneden. Het leven is wel mooi. Toch mis ik iets. Shit mijn handschoenen, ze liggen boven op de heuvel, waar ik net zo hard van naar beneden ben gegaan. Ah .... ik heb nog een reservepaar... nee, ik ga niet terug, dat kloteeind weer helemaar naar boven. Ik ben vastbesloten, ik ga niet terug. Tien minuten later zie ik ze liggen. Ik moest ze gewoon toch halen. Opnieuw zoef ik naar beneden. Kijk, heb ik toch twee keer plezier van deze heuvel gehad, dankzij mijn handschoenen.

Ik stop in Terezin. Ik heb een voorliefde voor desolate plaatsen. Terezin is desolaat en slaperig. Ik doe boodschappen in de COOP en koop een mandarijn, drinkyoghurt en water. Bij de kassa staat een vrouw en een kindje. Beide zijn ze prachtig. Zo weggelopen uit een trieste film. Eigenlijk zou ik een foto van beiden willen maken. Maar dat zou wat vreemd zijn. Ze staan op mijn netvlies, daar moet ik het maar mee doen. In Nova Bystrice eet ik een kop soep en vervolg mijn weg. Vandaag is het bewolkt, het is koud en er dreigt regen. Onderweg heb ik al drie jassen over elkaar aan moeten doen om me enigszins warm te houden. Het moet voldoende zijn want meer jassen heb ik niet. In een prachtig bosgebied staat een prachtig hotel.
Zal ik al stoppen, het is pas 14.00 uur. Nee, ik ga verder, nee ik stop, ik ga verder, ja ik ga verder...... Een kwartier later betreed ik mijn hotelkamer. Ik stop dus toch. Ik ga nog wat hardlopen en voor de rest lekker uitrusten.