Dag 15, donderdag 14 mei 2009

Wat een topdag is het vandaag!!

Even terugkomen op gisteren: er moeten ook minder mooie dagen zijn, om mooie dagen te herkennen. Als elke dag een mooie dag zou zijn, dan wordt dat gaandeweg normaal en niet meer mooi. En dan heb je alleen nog maar minder mooie dagen. En dat zou jammer zijn. Daarom is het goed een minder goede dag te hebben.

Vandaag gaat alles als een zonnetje. De benen zijn hard als staal, het weer is best, de temperatuur is goed en er is wind, vooral tegen, maar dat kan me niet deren. De route is Tsjechie op z´n allermooist. De route voert de gehele dag langs de Ohre, een prachtig, wildstromende en kronkelende rivier. Ik rijd op rustige wegen, door de heuvels, langs rotsen, door dorpjes....... beste volger: u heeft een beeld.

Karlovy Vary is een mooie stad maar iets te druk voor mij, klopt Elsa. Ik heb er in de avond en in de ochtend twee flinke wandelingen gemaakt en toen besloten maar weer koers te zetten naar rustigere oorden.

De flora onderweg is van buitengewone schoonheid. Witte hoornbloem, kaasjeskruid teveel om op te noemen. De uitzichten zijn werkelijk geweldig. Het fietsen gaat als een speer. Ik ben superfit.

Mijn eerste stop is in een restaurant waar ik een bak thee bestel. Op mijn vraag of er ook een koek is antwoord de man dat het dit niet in huis heeft, maar dan zijn vrouw deze zal halen in het dorp. Voordat ik bezwaard kan aangeven dat ik ook zonder koek wel verder kan, hoor ik de auto starten en is de vrouw al onderweg. Tien minuten laten krijg is de lekkerste apfelstrudel voorgeschoteld die ik ooit gegeten heb. Ik geef, aan de reactie van de man af te lezen, een iets te grote fooi en vervolg mijn weg.

Rechts doemt een rij prachtige, zwaar verwaarloosde huizen aan. Ik ben zo gegrepen door de vormgeving en architectuur dat ik er veel foto´s van maak. De huizen zijn onbewoonbaar verklaard en worden binnen afzienbare tijd afgebroken, zo verteld de enig overgebleven bewoner me. Eeuwig zonde. Op de Unesco werelderfgoedlijst ermee!!

Tijdens mijn tweede stop vandaag eet ik kabalsco op aanraden van de eigenaar. Gisteren heb ik ook op aanraden van de eigenaar iets geprobeerd: een leverworst door midden gesneden, gelegen in het zuur, met zure ui, pimentkorrels en ter garnering een laurierblaadje. Een bijzondere smaakervaring viel mij ten deel. Echter, vandaag was het smikkelen en smullen: een salami-achtige braandworst met brood en ketchup en mosterd. Ik heb er nog een besteld. Jammie!

Het fietsen gaat lekker en rustig, ik heb tijd zat en besluit een tussenstop in te gelasten bij een kasteel. Na een flinke klim sta ik voor een gesloten poort. Na wat foto´s te hebben gemaakt wil ik opstappen wanneer er een meisje aan komt gelopen. Ze blijkt de kasteeelbeheerder te zijn en opent voor mij de poorten van het kasteel. Zakenvrouw als ze is verkoopt ze me eerst kaartjes waarna ze giechelend en huppelend de deuren open doet en de poorten van het slot doet.

Het kasteel is sterk in verval geraakt, er is een botanische tuin met enkele bijzondere soorten. Onderhoud wordt er nauwelijks gepleegd. Aan het einde van mijn bezoek wil het artestiekerige meisje me de ridderzaal laten zien, echter de deur wil ze alleen openen als ik meega: ze is nl bang. Geen goede eigenschap voor een kasteelbeheerder dunkt me, maar ik ga mee en bekijk de ridderzaal.

Er blijkt ook een heus kasteelwinkeltje te zijn en er staat een bed waaruit ik opmaak dat ze er ook wel zal overnachten. Ik geef haar een fooi en wens haar het beste met zichzelf en het kasteel.

Via prachtige paadjes die nog steeds langs de rivier voeren kom ik aan in Klasterec nad Ohri. Een piepklein plaatsje waar niets gebeurt. Dat moet ik hebben. Ik vind er een prettig hotel en maak nog een wandeling in het dorpje.

Hopelijk vind ik morgen onderweg weer Kabalsco.

Na Shledanou!