Dag 12, maandag 11 mei 2009

Dobre den,

Vandaag een dag met twee gezichten. Letterlijk en figuurlijk. Allereerst het weer, de dag begon met flinke regen. Een mooie gelegenheid om het weblog bij te werken in het plaatselijke infocentrum. Toen ik daar mee klaar was begon de lucht te breken en werd het droog. Gedurende de dag werd het behoorlijk warm. Aan het einde van de dag begon de lucht te betrekken en begon het te miezeren. Dat was gezicht nummer 1.

Ik ben vanochtend uit Horosovky Tyn vertrokken en maak meteen een onbedoelde extra lus van 12 kilometer. Het brengt me in een verlaten stukje Tsjechie. De dorpjes waar ik door rijd zijn dood, verstild en de huizen die er nog staan zwaar zijn verwaarloosd. In Krakov koop ik in de plaatselijke COOP wat water en drinkyoghurt. Dat het ook anders kan bewijst een jongeman die al aan een flesje bier lurkt, en dat op dit uur van de dag.

De avond tevoren heb ik mijn eerste wasje gedaan. Helaas was de was nog niet helemaal droog en daarom heb ik het natte wasgoed aan mijn fiets en tassen bevestigd. Het wappert alle kanten op. Ik voel me nu net een fietsende waslijn. De belangstelling voor mijn fiets, en vooral voor mijn stuur, was toch al groot, maar het aantal mensen dan me nu aangaapt en nastaart wordt steeds talrijker.

In Straz besluit ik het roer rigoreus om te gooien. D.w.z. ik besluit mijn routeplan voor deze dag te wijzigen. Ik ga niet naar Tachov maar naar Marianske Lazne. Hierdoor zal ik vandaag ongeveer 80 moeten fietsen. En dat is dan meteen gezichtnummer 2. De benen willen namelijk heel goed vandaag, echter mijn hoofd niet. Ik trek in mijn hoofd wat verkeerde, sombere, laadjes open. Het lijkt me daarom verstandig om maar flink door te fietsen en proberen weer goede moed op te doen.

Van Straz voert de doorgaande en zeer drukke, en daardoor gevaarlijke 195, naar Bor. Ik trek me reflecteerende vestje aan en probeer te overleven. Het is zoiets als fietsen langs een willekeurige Nederlandse snelweg met verkeer dat je op 30 cm. afstand met ruim 100 km. per uur passeert. Het grote verzet er op en zo snel mogelijk wegwezen. Met de belofte dit soort wegen in de toekomst zoveel mogelijk te vermijden draai ik een veel rustiger landweggetje op.

De route voert deels over onverharde zand- en kiezelpaden en door uitgestorven dorpjes. Prachtig! Net na het dorpje Doly koers ik onder de E50 door, de belangrijke snelweg, van de West-Bohemen, die Neurenberg met de stad Pilzen verbindt. Opeens heb ik het magische getal van 500 km. op mijn teller staan.

Ook vandaag passeer ik weer vele spoorwegovergangen. Deze moeten met de nodige omzichtigheid worden genomen. Er is er namelijk niet een vlak. Dus afremmen en stapvoets passeren.

Nemluvium Ceskz betekent zoveel als: ik spreek geen Tsjechisch. Deze zin staat in mijn WAT-EN-HOE-boekje. Vond het altijd al een vrij overbodig zinnetje, want dat ik geen Tsjechisch spreek merkt een Tjsech toch snel genoeg zou je zeggen. Toch heb ik zinnetje uit mijn hoofd geleerd en ik gebruik het regelmatig. Het gebeurt me dan heel vaak dat een Tsjech in vloeiend Tjechisch terug antwoord. Kijk het zinnetje klopt ook niet. In het Tjechisch zeggen dat je geen Tjechisch spreekt .... dat werkt verwarring. Om aan alle verwarring een einde te maken daarom nu mijn suggestie aan de redactie van WAT-EN-HOE. Neem de volgende zin op in het boekje: in mijn wat en hoe boekje staat de zin dat ik geen Tsjechisch spreek, dat is juist en die zin spreek ik nu uit.

Aan het einde van de dag moet ik toch weer een doorgaande weg nemen. Er is helaas geen alternatief. Sinds een week zie ik weer een Tesco en een Lidl. En wie Lidl zegt mijn persoonlijke dropdealer in Tsjechie. Ik haal een zak en bevestig deze op een zeer creatieve wijze, met een schoenveter, aan mijn stuur. Vijf kilometer later is de zak leeg.

Tsjechen houden erg van honden, en die honden, naar ik hoop, zijn ook dol op de Tsjechen. Ik houd ook van honden, echter niet van Tsjechische honden. Met mij kunnen ze het nl. op een of andere manier een stuk minder goed vinden. Blaffend en grommend tonen ze telkenmale hun witte tanden aan mij. Het is maar goed dat de meeste van de honden veilig achter omheiningen en hekwerken zitten anders was ik al meerdere malen met huid en haar verslonden. En dat is niet bevordelijk voor het vervolg van mijn reis.

In Marianska Lazne, een belangrijk kuuroord met warmwaterbronnen, aangekomen stopt met kilometerteller precies op het moment dat mijn fiets en ik ook stoppen. Dat komt nog ´s goed uit. De stand voor vandaag is uitgekomen op 82 kilometer.

Na Shledanou!