vrijdag 22 mei 2009

Dag 22, donderdag 21 mei 2009

Ik ben met mijn fiets op een heel smal paadje terecht gekomen. Midden tussen de bloeiende dotterbloemen. En wie dotterbloemen zegt, zegt nattigheid. Mijn banden kleven aan de zompige ondergrond. En met het meeste lichte verzet kom ik slechts moeizaam vooruit. Ik ben de weg volkomen kwijt. Echter, het kan mijn niet deren, het is een prachtige dag, de zon schijnt, het is 30 graden C. en ik heb besloten dat mijn laatste fietsdag tenminste een mooie zal zijn. Daarom trap ik niet zo hard vandaag. Hoe rustiger ik het aandoe, hoe langer mijn laatste fietsdag zal duren.

Ik ben al om half 8 (ochtend he!) vertrokken uit Jhilva waar de op de bus wachtende meisjes mij weer vrolijk uitlachen. Een lulhannes op een fiets met vier fietstassen en een wel erg vreemd stuur, dat werkt op de lachspieren. Maar ja, ze kunnen beter om je lachen ....... Ik lach in mezelf ook om hen. Zij moeten naar school of naar hun werk. Ik heb vakantie. Nou ja, dat voelt op dit moment tussen de dotterbloemen net even wat anders.

Ik loop nu helemaal vast. De bloeinde dotterbloemen hebben plaats gemaakt voor Urtica dioica (even googlen......). Ik moet van mijn fiets af en sta mijn mijn blote benen tussen de Urtica dioica (als u heeft gegoogled weet u nu hoe mijn benen er uit zien). Na bestudering van de kaart blijk ik aan de verkeerde zijde van het spoor te fietsen. Het pad ligt aan de andere zijde. De goede zijde, althans voor mij dan. Voor het pad zal het niet veel uitmaken waar het ligt.

Ik probeer mijn fiets tegen het talud op de duwen om vervolgens het spoor over te steken en het pad te bereiken. Maar het talud is de steil. Wel kan ik via een beekje onder het spoor doorfietsen. Ik besluit dit te doen. Het levert me twee natte voeten op, echter het ultieme doel is bereikt: het juist pad. Om 11.00 uur bereik ik Luka. Een klein dorpje dat helemaal door de hitte is bevangen. De mensen bewegen zich loom over straat. In het plaatselijk hotel/restaurant bestel ik een bak thee.

De route voert verder naar Brtnice en van daaruit naar Opatov, waar ik rond 15.00 uur aankom. Ik wordt er vriendelijk ontvangen door Jur en Lillian van camping Vidlak.

De kilometerteller is blijven steken op 1076 kilometer. Dat hadden er wat meer mogen wezen, maar kom: laat ik blij zijn met wat ik allemaal heb mogen zien en heb mogen ervaren. Tsjechie is werkelijk prachtig land met prachtige mensen.

Beste volgers: ik ga nog wat dagen wandelen, maar met die belevenissen zal ik jullie niet vermoeien. Bedankt voor het volgen van mijn reis en bedankt voor jullie leuke reacties.
Daar heb ik echt van genoten.

Groet en tot snel.

Gerrit Pleijter

1 opmerking:

  1. Hè jammer dat het erop zit. Maar gelukkig hebben we de foto's nog.....

    BeantwoordenVerwijderen