Ik heb vanochtend afscheid genomen van mijn Oostenrijkse vriend. Hij gaat vandaag terug naar Wenen. En ik stuur mijn fiets in de richting van Leberec. Maar niet nadat ik uitvoerig afscheid heb genomen van de twee schoonmakende en ontbijtverzorgende dames van het hotel. Althans zij nemen nogal uitvoering afscheid van mij. Misschien zijn ze wel erg blij dat ik wegga. Ze zwaaien me helemaal uit en het zou me niet verbazen wanneer ze nog steeds staan te zwaaien.
Aanvankelijk kan ik de 21 niet vinden en volg daarom de doorgaande E442. Na een uur fietsen vind ik dan toch de 21 en het wordt meteen weer mooi. De route is rustig met af en toe een korte, veneinige klim. De dorpjes zijn op deze maandagochtend uitgestorven en het fietsen gaat best.
Rond het middaguur kom ik aan in Cvikov, mijn reisdoel voor vandaag. Ik besluit er nog wat kilometers aan vast te knopen en zet koers naar Jablonne v Podjestedi. En daar kom ik rond 15.00 uur aan.
Na wat rondfietsen vind ik een hotel recht tegenover een imposante beeldengroep. Hoog verheven, in het midden staat een heilige die een kruis vasthoudt. Ik ga er tenminste vanuit dat het een heilige is. Voor hetzelfde geld is een dorpeling die er aardigheid in had om met een kruis op z´n rug door zijn dorpje te lopen, en zich toen heeft laten vereeuwigen door een plaatselijke kunstenaar.
In Jablonne staat een fantastisch mooie kerk uit de 15e eeuw. Ook aan de binnenzijde is de kerk van uitzonderlijke schoonheid. Na dit bezoek doe ik wat inkopen in een van de plaatselijke winkeltjes.
Tegen de avond wandel ik een restaurantje binnen en bestel wat eten. In Tsjechie is het eten van prima kwaliteit. Opvallend is dat de soep vaak halfwarm wordt geserveerd. Verder is het de gewoonte dat lege borden en glazen meteen worden weggehaald. Een vorm van beleefdheid. Je wordt dus voortdurend in de gaten gehouden en daar moet ik nog steeds aan wennen. Ook wanneer je een willekeurige winkel binnenstapt loopt er vrijwel meteen iemand met je mee.
In dit restaurant heb ik mijn laatste hap nog niet naar binnen gewerkt of mijn soepkom is al weer weg. De 2e gang volgt meteen na de 1e. Vaak wordt met het weghalen van het voorgerecht en hoofdgerecht tegelijkertijd geserveerd. Het tempo zit er in ieder geval goed in. Het eten krijgt geen enkele kans om tot ontbinding te komen. Hoe dan ook: het heeft me weer prima gesmaakt.
Nu slapen en morgen nieuwe kansen, nieuwe prijzen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Hoi Gerrit,
BeantwoordenVerwijderenLeuk om zoveel dingen te herkennen in je verhalen over de Tsjechen en hun land en gewoonten. Bijvoorbeeld die lauwwarme soep en borden weghalen zodra ze leeg zijn. Ondertussen heb jij al veel meer van het land gezien dan wij in al die jaren. We kunnen nog wat van je leren. Wel goed van je om ook eens een dag de trein te pakken. In een minder mooi gebied is dat wel erg slim natuurlijk. Ik hoop dat het weer al is opgeknapt, want zoals die tocht omhoog in de dikke mist, dat is wel afzien lijkt mij. Het is nu woensdag en ik ben benieuwd wat je ondertussen alweer allemaal beleefd hebt. We zullen het vast snel lezen. Veel plezier verder met je reis.
Groetjes Elsa
Hoi Gerrit,
BeantwoordenVerwijderenIk heb je mobiel ook ingesproken. Wil je even contact opnemen ivm bericht OWF?
Elsa
Ha Gerrit,
BeantwoordenVerwijderenHeb alweer een volgend deel van de kaart uitgeprint om je te kunnen blijven volgen. Zo snel ga je!
Het is leuk om te zien waar je precies zit en ook om al die namen te lezen van de dorpen en steden. Moeilijk uit te spreken lijkt me maar waarschijnlijk lukt het jou al heel best.
Ook leuk hoe je met allerlei mensen aan de praat raakt onderweg, dat is het voordeel wanneer je alleen reist.
Ken alleen Praag maar nu alleen al door jouw boeiende reisverslagen krijg ik ook meer beeld van het platteland.
Mis natuurlijk nog de foto's.
Sommige dingen die je schrijft doen me denken aan Portugal.
Wat zal jij een conditie hebben, wanneer je niet fietst dan wandel je wel!
En dan ook nog energie over s'avonds om nog een mooi uitgebreid verhaal te doen!
Verheug me op de volgende!
Mara.